Mensen die vaak aan de lijn doen en een dieet volgen, nemen in de praktijk niet minder calorieën in dan anderen. Wel tobben ze meer over hun eetgedrag.
Goede voornemens sterven niet zelden een vroege dood. Ook de intentie af te vallen leidt op de langere termijn maar zelden tot het aanvankelijk beoogde doel: duurzaam gewichtsverlies. Gek is dit niet. Mensen die lijnen eten door de bank genomen net zoveel als mensen die dat niet doen. Maar ze hebben meer last van schuldgevoelens. Die relateren ze expliciet aan hun vermeend afkeurenswaardige eetgedrag. Kortom: voor lijners is het double trouble.
Dat is de conclusie die Nederlandse psychologen* trokken uit recent onderzoek. Voor het experiment dat ze uitvoerden, nodigden ze 148 vrouwelijke minorstudenten, verdeeld over drie groepen, uit om naar een onderzoekslab te komen en deel te nemen aan, zo werd hen verteld, een smaaktest voor een supermarktketen. De deelnemers konden zelf kiezen uit een aanbod van calorierijke en caloriearme voedingsmiddelen. Na de test kregen ze vragen voorgelegd over hun emoties en hun houding ten opzichte van eten.
Zogenaamde restraint eaters onder de proefpersonen (deelenemrs die aangaven regelmatig aan de lijn te doen en zich altijd zeer bewust te zijn van hun voedselinname), namen tijdens het experiment feitelijk niet minder calorieen in dan mensen die die zich niet met hun gewicht bezighielden en die nooit een dieet volgden. Wel hadden ze vaker een negatief oordeel over hun eetgedrag en gaven ze aan zich geregeld schuldig te voelen. De gerapporteerde schuldgevoelens hingen niet samen met een algeheel patroon van negatieve emoties, maar waren nadrukkelijk gerelateerd aan het eigen, als te weinig beheerst en daarom als negatief beoordeeld eetgedrag.
Bron: De psycholoog, april 2013, 6
* De Witt Huberts, J., Evers, C., de Ridder, D. (2012). Double trouble: restraint eaters do not eat less and feel worse. Psychology and Health, 1-15.